 |
| Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος της εφημερίδας μας... |
Αν παρακολουθούμε κάτι με σταθερότητα τον τελευταίο καιρό
είναι οι ατέρμονες συζητήσεις στις Βρυξέλλες ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους
δανειστές. Η αγωνία κορυφώνεται… Και στο μεταξύ καθώς έχουμε καιρό (από τον
περασμένο Αύγουστο…) να λάβουμε ένα ευρώ από τα ευρωπαϊκά ταμεία, ο κρατικός
κορβανάς έχει αρχίσει να στενεύει.
Πιο πολύ κι απ’ αυτό που απασχολεί τους συναδέλφους είναι
αν, στο τέλος του μήνα καθώς θα πάμε στα ΑΤΜ θα βρουν χρήματα στο λογαριασμό
της μισθοδοσία τους… Όταν δεν έχεις άλλο πόρο ζωής από τη συνταξιοδότηση σου,
είναι φυσικό να έχεις μια ξεχωριστή αγωνία.
Η καυτή ανάσα φτάνει ως το συνδικάτο… Όλο και πιο συχνά οι
συνδρομές των μελών της ΠΟΣΣ που αποδίδονται από το γενικό Λογιστήριο του
Κράτους, καθυστερούν ημερολογιακά και όταν συμβεί, ποτέ δεν είμαστε σίγουροι
για το τι θα συμβεί τον επόμενο μήνα.
Και βέβαια η αγορά εισπράττει όλη αυτή την οικονομική
ανέχεια. Οι επαγγελματίες προσπαθούν να σταθούν όρθιοι, όχι με επιτυχία πάντα,
τα μαγαζιά κλείνουν, η ανέχεια και η φτώχεια καλύπτουν όλο και περισσότερο
πληθυσμό, πια.
Ας το πούμε, άλλη για φορά. Καλές είναι οι συζητήσεις στις
Βρυξέλλες, αλλά δεν αρκούν για να υπάρχει ανάπτυξη και μια στοιχειώδης σιγουριά
για το αύριο… Και μείς τα χρειαζόμαστε ως χώρα και ατομικά στις οικογένειες μας
ο καθένας.
Ώρα να σηκώσουμε το κεφάλι, να ελπίσουμε ξανά σε κάτι
σταθερό, να δώσουμε και να πάρουμε κουράγιο και δύναμη για να αντέξουμε και να
ελπίσουμε το αυτονόητο: Το δικαίωμα μας να ζήσουμε αξιοπρεπώς, ως συνταξιούχοι.
