Ασάφειες και σαφήνειες

Γράφει ο Νικ. Μουλίνος

Πρόεδρος της ΑΓΣΣΕ

Ασαφής, ως γνωστόν, είναι ο μη ξεκαθαρισμένος! «Κρατάει» κάτι από το ακαθόριστο, είναι σημαντικό κομμάτι του συγκεχυμένου και στα σίγουρα, ακουμπάει στο μη ευκρινές. Υπάρχει όμως και το γνωστόν «σαφές το σοφόν»! για να βγάλεις άκοπα το συμπέρασμα ότι δεν είναι το σοφόν το … ασαφές.

Ωστόσο τον τελευταίο καιρό, το ασαφές πήρε, όχι αναίτια, επιτακτικά, όμως και ετσιθελικά, πρωταγωνιστική μορφή-κι αλλάζοντας το αμπαλάζ της λεκτικής συσκευασίας, εμφανίστηκε  και ως δημιουργικό. Κι όταν λέμε δημιουργικό, κατά πως λένε τα λεξικά και όχι εμείς εννοούμε ότι είναι ικανό προς … δημιουργία. Όμως η αλήθεια είναι μια: δημιουργεί σύγχυση, αποπροσανατολισμό αλλά και δυνατότητες ευελιξίας. Στα σίγουρα καθιερώθηκε, με την ανάλογη υποδοχή της έκπληξης, καθότι νιόφερτος (για τους περισσότερους) όρος, ως ουσιαστικό στοιχείο μιας εντελώς για τους πολλούς (όχι όμως για τους επαΐοντες) καινοφανούς, πολιτικού χαρακτήρα, επιλογή.  Πρόκειται για λεκτική διατύπωση, που προσπαθεί να αντικειμενοποιήσει τον υποκειμενισμό μας, πλην όμως, αγνοεί την μονομέρεια της πραγματικότητας και απέχει από τον αναγκαίο ρεαλισμό. Έπειτα αντιπαρατίθεται στο συγκεκριμένο. Κινείται στα θεατρικά οικόπεδα που πρώτος καθιέρωσε ο Πιραντέλο –έτσι είναι αν έτσι νομίζετε – χωρίς, βέβαια να είναι κι έτσι γιατί ο … «εταίρος» έχει άλλο μέτρο μέτρησης αλλά και άλλα … συμφέροντα ή επιδιώξεις.

Πάντως, η επίλυση ενός θέματος, που απαιτεί όχι υποκειμενικές ερμηνείες αλλά αντικειμενικές δυνατότητες συμφωνίας, με το ασαφές να παραπέμπει  σε… διαρκή και μόνιμη εκκρεμότητα. Για περισσότερο από μια πενταετία βιώνουμε, με γερή δόση άγχους, στην πράξη, με διαφορετικές εκδοχές, αυτή τη θλιβερή, ανερμάτιστη κι αδιέξοδη πολιτική. Αυτόκλητες προφητείες για «άλλη» προοπτική με διογκούμενη κινδυνολογία νάρκωσης, με αδράνεια ή παροπλισμό των αντανακλαστικών μας, με περιορισμένες ή ανέφικτες ουσιαστικού περιεχομένου προτάσεις, αλλά με το προφανές πάντα επίκαιρο να πρωτοστατεί και με κατάληξη το γνωστό όσο και ανεπιθύμητο αδιέξοδο!

Όλα αυτά κατατίθενται με την απαίτηση -είναι καιρός πια!- να ξεπεραστούν! Δεν απορρίπτουμε την άποψη ότι μπορεί να έχουν την χρήση και την χρησιμότητά τους όλες αυτές οι αποχρώσεις του γκρι, όπου «δει!», αλλά για εμάς τους συνταξιούχους και όχι μόνον, πρέπει να μείνουν μακριά. Εμείς χρειαζόμαστε το απλό, το κατανοητό, όχι το αμφίσημο ή το δικολαβικό, ούτε το διφορούμενο. Με μια λέξη απαιτούμε και χρειαζόμαστε την αλήθεια, διότι μόνον έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί η πραγματικότητα των ημερών που βιώνουμε.

Η ΑΓΣΣΕ επεσήμανε, πρώτη εδώ και καιρό, ότι η επίλυση των σημαντικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι συνταξιούχοι, απαιτεί μεταξύ άλλων και βούληση πολιτική, αλλά και πλαίσια ενός ορθολογικού ρεαλισμού, αυτή η παράμετρος οδηγεί στην ακρίβεια των δεδομένων προσδιορίζοντας το «εφικτό» ως αναγκαία, ως υπαρκτή προϋπόθεση. Οι συνταξιούχοι απαιτούν να αντιμετωπιστούν με ειλικρίνεια, με σαφήνεια για διαβούλευση, για να επιτευχθεί, δεδομένων των συνθηκών, το ευκταίο!

Η ασάφεια μπορεί να είναι μέρος της πολιτικής ζωής ή απαραίτητο εργαλείο στην Τέχνη ή όπου αλλού κρίνεται αναγκαία έως χρήσιμη. Η ασάφεια μπορεί να έχει… δημιουργικές δυνατότητες! Μπορεί ακόμα να επιτυγχάνει … νίκες! Η πραγματικότητα όμως είναι μία: χωρίς ιδεολογήματα, χωρίς ερμηνείες, ή σκόπιμες παρερμηνείες, που μπορεί να ολοκληρώσει επιτυχημένα προσδοκίες, απαιτήσεις ή αιτήματα. Εμείς οι συνταξιούχοι, αυτό θέλουμε, αυτό επιδιώκουμε, αυτό θα επιδιώκουμε στο πλαίσια μιας καλά εννοούμενης προοπτικής διαβούλευσης αλλά και με αγωνιστικής προοπτικής επιλογές.