Οδηγηθήκαμε στην φτώχεια και το μαρασμό. Έβαλαν στο στόχαστρο τις συντάξεις μας, την περίθαλψή μας. Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας στην ανεργία και σε μισθούς πείνας…
Περήφανοι άνθρωποι υπήρξαμε πάντα. Η ταπείνωση δεν είναι για μας και τα άσπρα μαλλιά μας. Δεν ανεχόμαστε την κοροϊδία. Δεν ζητήσαμε ποτέ τίποτα παραπάνω από ότι δικαιωματικά μας ανήκει. Δουλέψαμε μια ζωή και φάγαμε τίμιο ψωμί. Και τώρα νιώθουμε στο περιθώριο, παραπεταμένοι από αυτούς που μας κυβερνούν και τους δανειστές μας.
Η ώρα της πληρωμής είναι σκληρή. Ας τους δώσουμε να καταλάβουν πως η ήρεμη δύναμή μας είναι δαμόκλειος σπάθη απέναντι στην αδικία. Η ψήφος μας αξίζει. Μη την χαλαλίσουμε σε συναισθηματισμούς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου