Καθε απόγευμα στο Σύνταγμα

Ο καιρός σίγουρα δεν είναι μεγάλος σύμμαχος, αλλά και τι με αυτό; Το Σύνταγμα γεμάτο κόσμο, με ομπρέλες όταν χρειαζόταν.

Το κλίμα εξαιρετικό. Υπάρχει πάθος και παλμός, ψυχή. Και όλα εκφράζονται με τρόπο πολιτισμένο.

Το συναίσθημα πρωτόγνωρο, όμορφο, ένα μήνυμα αισιοδοξίας περνάει στις καρδιές όλων.

Αυτό που ακούς από όλα τα στόματα είναι, θα συνεχίσουμε. Πρέπει να συνεχίσουμε.

Πολλά τα νέα παιδιά, αλλά και άνθρωποι κάθε ηλικίας. Και μαμάδες και μπαμπάδες και παππούδες.

Τι και αν κάποιοι αλλάζουν τα βιβλία της ιστορίας, τι και αν προωθούν τα greeklish, τίποτα δεν καταφέρνουν, η Ελληνική ψυχή είναι εκεί, περήφανη, δυνατή, αγωνιστική, χωρίς να την καπελώνει και να την καπηλεύεται κανείς.

Βλέπεις για πρώτη φορά τόσο ενωμένους τους Έλληνες. Κανένας δε νοιάζεται, αν έχεις ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ , ή Κ.Κ.Ε. ή οποιοδήποτε κόμμα.

Όλοι ενδιαφέρονται μόνο για το καλό της χώρας και των κατοίκων της.

Για το δικαίωμα στη ζωή, για την αληθινή Δημοκρατία.

Εδώ δεν υπάρχει βία. Που και που ακούγονται συνθήματα κατά του μνημονίου, της πολιτικής, των πολιτικών.

«Κλέφτες, κλέφτες», «Eεε, οοο, πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από εδώ...», «Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά, την τρόικα θα διώξουμε με τσαμπουκά...», «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το'73».

Χτυπώντας μπρίκια και κατσαρόλες κάποιοι δίνουν παλμό, ενώ μερικοί άλλοι χτυπούν ρυθμικά τύμπανα.

Μια άλλη κουλτούρα, ένα άλλο ήθος, τελείως διαφορετικά από αυτά, που μας έχουν συνηθίσει οι καπελωμένες και καθοδηγούμενες διαδηλώσεις.

Ο κόσμος εκφράζει αγανάκτηση και όχι οργή, παρά το ό,τι υπάρχει οργή.

Δείχνει εμπράκτως πως ο κόμπος έφτασε στο χτένι.

Πως κανένας δεν μπορεί να υποτιμά τη νοημοσύνη του.

Πως δεν πρόκειται να αφήσει κανέναν να ρημάξει άλλο την χώρα και να ξεπουλήσει τα πάντα.

Πρόκειται για μια ειρηνική επανάσταση, που στέλνει παντού μηνύματα.

Όσο και αν προσπαθήσουν κάποιοι να τα υποβαθμίσουν, καλό θα είναι να καταλάβουν, ότι ματαιοπονούν.

Τα πρώτα αντίσκηνα έχουν ήδη στηθεί. Τα παλικάρια και οι κοπέλες σε πρόχειρα στημένα τραπεζάκια, οργανώνουν ομάδες υποστήριξης για τον αγώνα.

Την ώρα που άνθρωποι της γενιάς του Πολυτεχνείου ξεπουλάνε και Πολυτεχνείο και πατρίδα και λαό και εκβιάζουν με αδιέξοδα, ετούτοι οι νέοι στήνουν και πραγματώνουν το δικό τους όραμα, το δικό τους αγώνα.